Remont domu, pielęgnacja ogrodu
niedziela, 8 maja 2011
Jak skorzystać z bezpłatnej energii słonecznej. (Część II).
W poprzednim artykule na temat ogrzewania solarnego, opisałam rodzaje kolektorów słonecznych i ich budowę. Teraz opiszę dalsze elementy instalacji solarnej, oraz postaram się przybliżyć pozostałe elementy wchodzące w skład tej instalacji.
Oprócz kolektorów słonecznych w skład instalacji solarnej wchodzą:
- zbiornik
- układ pompowy i zabezpieczający
- elektroniczny regulator
Zbiornik zwany przez fachowców podgrzewaczem biwalentnym, wyposażony jest w dwie wężownice w kształcie spirali. Dolna wężownica połączona jest z kolektorami, natomiast górna podłączona jest do drugiego źródła ciepła, najczęściej do kotła centralnego ogrzewania.
Kolektory solarne połączone są z opisanymi elementami za pomocą rur miedzianych lub stalowych zabezpieczone izolacją termiczną. Płynie w nich niezamarzający płyn będący mieszaniną glikolu z wodą.
W skład układu pompowego i zabezpieczającego wchodzi: solarna pompa obiegowa, naczynie wzbiorcze, oraz zawór bezpieczeństwa.
Naczynie wzbiorcze chroni instalację przed nadmiernym wzrostem ciśnienia, a pompa solarna uruchamia przepływ płynu solarnego w instalacji. Nad prawidłową praca instalacji czuwa elektroniczny regulator. Jego czujniki zainstalowane w kolektorze słonecznym i w dolej części zbiornika odczytają temperatury z której będzie wynikało, że zadana temperatura między kolektorem a zbiornikiem będzie się różniła więcej niż (przeważnie 5-8 stopni), uruchamia pompę obiegową.
W zbiorniku, jego górnej części zainstalowany jest czujnik połączony do automatyki kotła. Kiedy w zbiorniku woda zostanie ogrzana przez kolektory do temperatury zadanej przez użytkownika, kocioł się nie załączy. Kiedy temperatura spadnie poniżej zadanej wartości, natychmiast załącza się kocioł. Takie sytuacje mają miejsce w dni pochmurne i zimą. Przez takie zamontowanie wężownic uzyskujemy to, iż kocioł ogrzewa tylko połowę wody w zbiorniku biwalentnym.
Projektowanie wielkości instalacji
Istotnym elementem projektowania instalacji solarnych jest właściwy dobór powierzchni kolektorów oraz zbiornika biwalentnego. Instalacja solarna powinna pokrywać w granicach 60 - 70% rocznego zapotrzebowania na ciepłą wodę.
Szacuje się, że przeciętna czteroosobowa rodzina zużywa około 150l wody ciepłej, to przy ogrzewaniu ciepłej wody za pomocą instalacji solarnej zbiornik biwalentny powinien mieć pojemność 250 – 300l.
Różnica wynika z tego, że przy ogrzewaniu ciepłej wody kotłem, przy spadku temperatury woda zostaje natychmiast podgrzana ponownie,
natomiast przy ogrzewaniu solarnym woda nagrzewa się tylko w dzień, więc należy zrobić większy zapas do rana następnego dnia.
Przy planowaniu powierzchni kolektorów przyjmuje się, że przy kolektorach płaskich na jedną osobę szacuje się 1,2 – 1,5 m˛, natomiast przy kolektorach próżniowych 0,8 – 1,0 m˛.
W zależności od wielkości powierzchni kolektorów słonecznych szacuje się koszt zestawu od 7 – 14 tyś zł. dla czteroosobowej rodziny. Od ubiegłego roku w większości rejonów Polski funkcjonuje dofinansowanie z Unii Europejskiej. Ażeby się upewnić, należy pytać w swojej Gminie.
Dalsze informacje o innych systemach grzewczych będą ukazywały się systematycznie. Zapraszam.
czwartek, 28 kwietnia 2011
Jak skorzystać z bezpłatnej energii słonecznej.
Energia słoneczna jest równie atrakcyjna dla inwestorów
budujących nowe obiekty, jak i modernizujących już
istniejące. Słońce dostarcza bowiem energię bezpłatnie
przez cały rok. Latem kolektory słoneczne zapewniają pełne
zapotrzebowanie na energię dla zapewnienie ciepłej wody.
W miesiącach przejściowych wspomagają ogrzewanie wody.
W zabudowaniach posiadających baseny w zdecydowany
sposób pomagają w lato zniwelować, a w innych miesiącach
zmniejszyć koszty ogrzewania wody w basenach.
Ażeby efektywnie korzystać z instalacji solarnych należy
odpowiednio dobrać powierzchnię jak i rodzaj kolektorów.
Chcę przybliżyć budowę instalacji solarnych zaczynając od budowy
samych kolektorów. Pierwszym kolektorem omawianym będzie
kolektor PŁASKI.
Składa się z płaskiej płyty, zwanej absorberem zbudowanej z bardzo
dobrze przewodzącego ciepło metalu, najczęściej jest to miedź.
Płytę pokrywa warstwa pochłaniająca promieniowanie słoneczne.
Bezpośrednio pod absorberem poprowadzone są rurki napełnione
płynem solarnym stanowiące czynnik grzewczy. Rurki te odbierają
ciepło z absorbera, a następnie transportują je do zbiornika
solarnego.
Ażeby uzyskać jak najwyższą sprawność z kolektora, producenci
muszą ograniczyć utratę ciepła poprzez zastosowanie warstwy
izolacyjnej. Najczęściej jest do tego używana wełna mineralna.
Od góry kolektor zamknięty jest szybą odporną na uderzenia, aby
ochronić kolektor przed zniszczeniem na przykład podczas
gradobicia. Szyba stosowana w kolektorach słonecznych musi
cechować się bardzo wysoką przepuszczalnością promieni
słonecznych.
Drugim omawianym kolektorem słonecznym jest kolektor
PRÓŻNIOWY.
Kolektory próżniowe zbudowane są z pojedynczych rurek. W rurkach
tych znajduje się absorber otoczony próżnią. Próżnia otaczająca
absorber powoduje zmniejszenie strat ciepła do otoczenia. Absorber
w tego typu kolektorach potrzebuje dużo mniej ciepła, i pobiera
je nawet w pochmurne dni. Dzięki wysokiej wydajności, kolektory
tego typu stosuje się na mniejszej powierzchni niż kolektory
poprzednio omawiane.
Do ogrzania ciepłej wody dla 3-4 osobowej rodziny należy
zastosować dwa kolektory płaskie o łącznej powierzchni 4,6m2.
Dla podobnej rodziny, stosując kolektor próżniowy wystarczy
jeden, o powierzchni 3m2.
Jednak dobrej jakości kolektory próżniowe są droższe niż kolektory
płaskie.
W następnym blogu opiszę pozostałe elementy instalacji solarnej
oraz koszty związane z taką inwestycją.
wtorek, 19 kwietnia 2011
Nowoczesne metody ogrzewania
Autorem artykułu jest Nina.k9
Wszystkie instalacje zamontowane w Twoim domu ulegają naturalnemu zużyciu i co pewien czas należy je wymienić. Instalacja grzewcza należy do najmniej żywotnych instalacji nie tylko dla tego że staje się instalacją coraz bardziej awaryjną, ale staje się przestarzałą pod względem technicznym, a co za tym idzie mniej ekonomiczną. Instalację grzewczą powinno się wymieniać co 15 – 20 lat.
W każdej dziedzinie związanej z budownictwem dokonuje się wielki postęp. Jednak w dziedzinie centralnego ogrzewania odnotowujemy największy skok technologiczny. Są produkowane coraz nowocześniejsze kotły na wszystkie rodzaje paliw, tak na stałe jak i na ciekłe. Są produkowane pompy ciepła wykorzystujące ciepło z wód podziemnych (kolektor pionowy), gruntów (kolektor poziomy) oraz
z powietrza. Coraz częściej instaluje się też kolektory słoneczne.
Chcę Państwu przybliżyć bardziej tematykę sposobów ogrzewania, aby można wybrać tę najwłaściwszą metodę na ogrzewanie Państwa domu.
Na moim blogu co tydzień będę omawiała jedną z metod nowoczesnego ogrzewania.
Ogrzewanie domu – porównaj ceny paliw
Autorem artykułu jest Nina.k9
Jednym z najważniejszych czynników tworzących koszt utrzymania domu jest ogrzewanie, a najważniejszym kosztem ogrzewania są ceny paliw. Ceny paliw na przestrzeni ostatnich kilku lat nieustannie szły w górę. Dobranie odpowiedniego paliwa do swojego ogrzewania jest bardzo trudne ponieważ ceny tych paliw zależą od wielu czynników nie do końca przewidywalnych.
Na pewno ceny energii elektrycznej będą szły w górę szybciej niż inne paliwo, a to dlatego że cała infrastruktura związana z przesyłem energii elektrycznej jest przestarzała, więc należy ją jak najszybciej zmodernizować. Na pewno część kosztów modernizacji producenci energii elektrycznej przerzucą na odbiorców. Drugim czynnikiem który wpłynie na podwyżkę cen energii jest wprowadzenie w 2013 roku opłat za pozwolenie na emisję CO˛. Jedynym światełkiem w tunelu jest perspektywa budowy elektrowni atomowej. Przewidywany termin ukończenia tej potężnej inwestycji szacuje się na 2020 rok. Niestety koszty i tego projektu na pewno w wielkiej części będą przerzucone na odbiorców.
En. elektr. G11 całodob. 1999 0,26 zł/kWh; 2002 0,32 zł/kWh; 2006 0,38 zł/kWh
2008 0,43 zł/kWh; 2010 0,49 zł/kWh
En. elektr. G12 dwustr. 1999 0,30/0,13 zł/kWh; 20020,40/0,22 zł/kWh 2006 0,44/0,23 zł/kWh; 2008 0,49/0,23 zł/kWh; 2010 0,55/0,30 zł/kWh
Rozpatrując ceny gazu ziemnego mamy doczynienia z polityką cenową monopolisty jakim jest PGNiG. Pomimo Kontraktu z Rosją na dostawy gazu do 2022 roku, w miarę dobrej infrastruktury do przesyłu tego gazu PGNiG otrzymuje zgody na podwyżki generując wielkie zyski. Przewidywane ukończenie na 2016 rok Gazoportu w Świnoujściu na pewno wpłynie stabilizująco na ceny gazu w naszym kraju, jednak dopiero, kiedy wejdą firmy konkurencyjne do naszego kraju ceny gazu zaczną się normować.
Gaz ziemny 1999 0,82 zł/m˛; 2002 1,10 zł/m˛; 2006 1,45 zł/m˛; 2008 1,55 zł/m˛; 2010 2,00zł/m˛
Paliwami pochodzącymi w 100% z naszego kraju jest węgiel kamienny, ekogroszek, oraz drewno opałowe należące do paliw odnawialnych. Niestety – ciągłe zwiększanie kosztów wydobycia oraz transportu powodują ciągłe podwyżki cen węgla. Drewno opałowe najczęściej stosuje się w domach położonych na terenach wiejskich, zalesionych. Na tych terenach pozyskiwane drewno jest najtańsze. W aglomeracjach miejskich stosuje się najczęściej do kominków jako dodatkowy wystrój pokoi i salonów.
Węgiel kamienny 1999 350 zł/t; 2002 450 zł/t; 2006 470 zł/t; 2008 500 zł/t; 2010 740 zł/t
Węgiel ekogroszek 1999 b.d. 2002 b.d. 2006 550 zł/t; 2008 700zł/t; 2010 800 zł/t
Drewno kominkowe 1999 70 zł/mł; 2002 120 zł/mł; 2006 150 zł/mł; 2008 160 zł/mł; 2010 180 zł/mł
Na koniec powieję nutką optymizmu. Olej opałowy oraz gaz płynny są paliwami opałowymi których cenami kieruje rynek. Jak państwo zauważą, w poprzednim roku jako jedyne - te paliwa staniały. Na ceny powyższych paliw nie mają wpływu koszty modernizacji petrochemii, bo w Polsce mamy bardzo nowoczesne zakłady petrochemiczne. Jedyny,
a zarazem najważniejszy wpływ na ceny tych paliw ma kurs złotego, oraz cena ropy naftowej na światowych giełdach.
Gaz płynny (propan) 1999 0,90 zł/l; 2002 1,45 zł/l; 2006 2,10 zł/l; 2008 2,50 zł/l; 2010 2,30 zł/l
Olej opałowy 1999 1,10 zł/l; 2002 1,50 zł/l; 2006 2,70 zł/l; 2008 3,30 zł/l; 2010 2,85 zł/l
Na pewno wszyscy się teraz zastanawiają jakie paliwo wybrać ażeby ogrzać dom. Ja państwu na to nie mogę odpowiedzieć. Decyzja zawsze należy do inwestora. Ja mogę Państwu zasugerować, ażeby zastosować dwa, a najlepiej trzy źródła ciepła. Kiedy nas zaskoczy nagła zmiana cen jednego ze źródeł ciepła – zastąpić go szybko drugim, tańszym.
Wentylacja dachu – niedoceniana, a niezmiernie ważna
Autorem artykułu jest Nina.k9
Już na etapie projektu domu należy bardzo dokładnie opracować system wentylacji dachu, ponieważ zła wentylacja dachu w późniejszej eksploatacji budynku doprowadzi do tego że izolacja termiczna dachu będzie gorzej funkcjonować a z czasem może przestać spełniać swoją funkcję. Zła wentylacja obniża trwałość wszystkich materiałów budowlanych, a w szczególności elementów więźby dachowej. Duże nasycenie pary wodnej w przestrzeni między membraną paroprzepuszczalną a pokryciem dachowym powoduje jej skraplanie, co w przyszłości skutkuje narastaniem pleśni i grzybów. Grzyby i pleśnie nieodwracalnie uszkadzają a w przyszłości niszczą więźbę dachową, co stanowi zagrożenie dla stabilności całej konstrukcji dachu.
Para wodna skondensowana w ciepłym powietrzu unosi się do góry i poprzez membranę paroprzepuszczalną przedostaje się do przestrzeni między nią a pokrycie dachowe, i jeżeli nie zostanie odprowadzona przez system wentylacji to się skropli i zaczyna niszczyć nam całą konstrukcję dachu.
W konstrukcji systemów wentylacyjnych mają zastosowanie różnego typu akcesoria dachowe takie jak dachówki wentylacyjne oraz kominki.
Dachówki wentylacyjne najczęściej montuje się w trzecim rzędzie licząc od kalenicy w odstępach od 1,50m. do 1,80m. w zależności od powierzchni dachu, należy układać dachówki wentylacyjne w dwóch a nawet w trzech rzędach. Ważną rzeczą w wykonaniu prawidłowego systemu wentylacji jest wysokość kontrłaty. Kontrłata ustala wysokość przestrzeni wentylacyjnej pomiędzy membraną paroprzepuszczalną a pokryciem dachowym. Wysokość kontrłaty uzależniona jest od powierzchni połaci dachowej. stosuje się kontrłaty o wysokościach: 25mm, 32mm i 40mm.
Pomimo bardzo dobrego projektu, wysokiej klasy materiałów izolacyjnych oraz dekarskich, należy zatrudnić firmę z dużym doświadczeniem oraz dobrymi referencjami.
środa, 13 kwietnia 2011
Clematis czyli powojnik
Clematis czyli powojnik
Autorem artykułu jest Ryszard Marszałek
Powojniki należą do pnączy dorastających w zależności od odmiany hodowlanej nawet do 3 metrów, podczas gdy gatunki dziko rosnące mogą dochodzić nawet do 8 metrów. Ze względu na długie i obfite kwitnienie są roślinami wyjątkowo ozdobnymi.
Znanych jest kilka tysięcy odmian powojników występujących w przyrodzie, w tym gatunki występujące w naszym kraju. W hodowli znanych jest około 230 clematisów. Powojniki te są w większości mieszańcami gatunków występujących naturalnie, co doprowadziło do powstania roślin o większych i bardziej ozdobnych kwiatach. Clematisy winny być wysadzane do gruntu przy podporach, do których przyczepiają się ogonkami liściowymi oraz szypułkami kwiatowymi. Najlepiej sadzić je w miejscach osłoniętych od wiatru w południowych częściach ogrodu. Są roślinami bardzo wymagającymi jeżeli chodzi o podłoże. Ziemia powinna być próchniczna, zdrenowana, dobrze przepuszczalna i wilgotna. Stanowisko musi być bardzo żyzne. Nie należy uprawiać clematisów w miejscach, gdzie gleba jest gliniasta, kwaśna lub sucha, bo nie osiągniemy zadowalających rezultatów. Wymagają obfitego podlewania oraz dobrego nawożenia, co zapewni rozwój i silne kwitnienie nawet przez kilkanaście lat. Pileęgnacja jest bardzo istotną sprawą, a wiąże się z odpowiednim przycinaniem zależnym od gatunku i terminu kwitnienia.
Clematisy kwitną przez długi okres czasu począwszy od maja, aż do października. Kwiaty występują w wielu barwach poczynając od białej poprzez żółtą, pomarańczową, różową, czerwoną, purpurową, niebieską aż do fioletowej z charakterystycznymi elementami kontrastującymi barwą np. inny kolor pręcików. Wielkość kwiatów w zależności od odmiany może dochodzić nawet do 25 cm średnicy. U niektórych odmian ozdobą są również kuliste owocostany.
Powojniki niezbyt dobrze znoszą ujemne temperatury, dlatego należy okrywać ich system korzeniowy i przyziemie, aby nie przemarzły. Niestety powojniki są atakowane przez choroby i szkodniki takie jak: mączniak prawdziwy, plamistość liści, szara pleśń, giętwa powojnikowa, rdza, uwiąd powojnika oraz mszyce. Znoszą natomiast dobrze zanieczyszczenie powietrza.
---http://ryszard-wszystkoodomuiogrodzie.blogspot.com/
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Uprawa kaktusa Wielkanocnego Hatiota lub Ripsalidopsis
Uprawa kaktusa Wielkanocnego Hatiota lub Ripsalidopsis
Autorem artykułu jest cabanka
Epifityczny brazylijski kaktus w naturze rośnie na drzewach, ale dobrze adaptuje się także w warunkach domowych. Wiosną, w okolicy Wielkanocy obsypuje się wspaniałymi kwiatami.
Pochodzą z rodziny kaktusowatych. Przeniesione na wszystkie kontynenty z pustyń Ameryki Środkowej- głównie z Brazylii.
1. HATIORA GAERTNERI
Bezlistne, członowate łodygi spłaszczające się pomiędzy złączeniami. W miarę wzrastania rozchodzą się na boki i opuszczają.
Szkarłatne, wydłużone śliczne kwiaty pojawiają się na końcach pędów.
Aby nasz kaktus wielkanocny zakwitał regularnie w porze Wielkanocy, potrzebuje okresu spoczynku- od września do grudnia- około 8-12 tygodni. Roślina zawiązuje wówczs pąki kwiatowe.
Temperatura
W okresie spoczynku na poziomie 10-13 C. W okresie wegetacji wytrzyma krótkie okresy chłodu, jednak najbardziej optymalny zakres to 16-21 C. W upalne lato możemy wystawić na balkon, czy taras w zacienionym zakątku.
Światło
Ustawiamy w jasnym, lecz nie bezpośrednio nasłonecznionym miejscu.
Podlewanie
Podlewamy obficie, ale tylko wtedy, gdy powierzchnia niemal zupełnie przeschnie. Używamy letniej wody. W okresie spoczynku podlewamy tylko tyle, żeby liście nie zwiędły.
Wilgotność
Toleruje niski poziom wilgotności, jeżeli temperatura nie jest zbyt wysoka. W czasie kwitnienia, korzystnie jest co jakiś czas zrosić całą roślinę, lecz nie należy nadmiernie moczyć kwiatów.
Nawożenie
Okres wzrostu (styczeń-sierpień) nawozimy co miesiąc, nawozem dla kaktusów. W okresie spoczynku wcale nie odżywiamy.
Przesadzanie
Młode kaktusy co roku, pod koniec okresu spoczynku do ziemi na bazie torfu. Starsze okazy wystarczy co 3 lata, do ziemi gliniastej.
2. RIPSALIDOPSIS
Należy do grupy krzewiastych kaktusów o licznych, drobnych kwiatach. Duże kwiaty mają jedynie gatunki i odmiany hodowlane szlumbergery. W zależności od okresu kwitnienia nazywanej "kaktusem wielkanocnym", i "kaktusem Bożego Narodzenia".
Stanowisko i pielęgnacja
Kaktus wielkanocny zawiązuje pąki w dużej zależności od długości dnia i temperatury. Najbardziej optymalne dla niego miejsce to jasne, przewiewne, o temperaturze 10-15 C. W takich warunkach będzie regularnie zakwitał w okolicach Wielkanocy.
Chcąc uzyskać obfite kwitnienie musimy poddać go działaniu chłodu przez 60-80 krótkich, zimowych dni. Najkorzystniejszy przedział temperatury 8-11 C. Później nie powinna wynosić więcej niż 20 C. Zawiąże mniej pąków, a nawet je pogubi.
Uważać należy (po zawiązaniu pąków przez roślinę), na większe wahania temperatury. Grozi to zrzucaniem pąków- a szkoda!
Podlewanie i nawożenie
Podlewamy przez cały rok taką ilością, by bryła korzeniowa zachowywała zawsze równomierną wilgoć. Unikamy i przesuszenia i zawilgocenia, aby pędy liściowe nie uległy obkurczeniu i nie odpadły.
W okresie wzrostu po kwitnieniu nawozimy raz w tygodniu.
Przesadzanie
Przesadzamy na przełomie marca/kwietnia, z początkiem wypuszczenia pędów, do pulchnej, próchnicznej ziemi z niewielką ilością gliny. Zastosować można też ziemię standardową.
Ciekawostką jest to, że kwitnienie ripsalidopsisa możliwe jest w każdym wybranym momencie roku. Wystarczy tylko umiejętnie przesunąć porę chłodu.
Dzięki roślinom nasze życie nabiera barw..
---magiakwiatow-cabanka.blogspot.com
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl